درکوچه های خاکی
دربین خاک و کاه گل
باپای لخت وبی کفش
می گشت بی سرودل
آن کودکان سرخوش
بی فکرغصه ی نان
پرشوروپرهیاهو
سردرهواورقصان
زیردرخت سیبی
درحال چرت نیمروز
چشمی به آسمان داشت
مردی به فکر دیروز
درخانه های روستا
پیچیده عطر نانک
گرم است تنورخانه
زن درکنارش آنک
یک سرمیان آغل
پستان گاو بدوشد
دستی میان خانه
دررفت وروب بکوشد
مردان میان جالیز
یادرمیان شالی
برپاکنندزندگی
ازیک زمین خالی
نقش شقایق آنجاست
دردشت سبزصحرا
آوازسینه سرخ است
آوای عشق روستا
درکوچه باغ روستا
دیدارعاشقانه
دلتنگی دودلدار
آن حس شاعرانه
آن چشمه سارجوشان
آن بیدپیرولرزان
خورشیدپاک ورخشان
آوای گرم چوپان
باسوزنی بخواند
هی هی به گله هایش
همراه عوعوی سگ
گرگ رازگله راند
اینها نشانه هایی است
ازسادگی مردم
درخاک پاک روستا
آنجاست که غم شودگم
دراوج شادی و غم
هم دردو هم کلامند
آنجاکه حق بخواهند
هم دوش هم بمانند
عکاس: #حمیدرضارجبی
دوربین: samsung s8
